Najnowsze badania spalania według normy WLTP obowiązują już od kilku ładnych lat, a wciąż wiele osób nie wie o co w nich chodzi. Zapraszamy na mały poradnik o co w tym wszystkim chodzi.
WLTP wprowadzono w 2018 roku. Miały to być dane i procedury dzięki którym spalanie podawane przez producentów zbliży się do tego, które naprawdę ma miejsce. I rzeczywiście tak się stało. Niestety normy spalania WLTP nieco też skomplikowały ich odbiór przez użytkowników bo np. pojawiły się przedziały. Postanowiliśmy sprawdzić o co z tym WLTP chodzi.
Normy emisji spalin WLTP – dlaczego są przedziały?
Worldwide Harmonized Light Vehicle Test Procedure zaczął obowiązywąć przed pięcoma lat. Przez ten czas niemalże wszyscy producenci już się do niego dostosowali i raczej w danych technicznych nie znajdziecie niczego innego niż spalania według WLTP. Wcześniejsza procedura NEDC była mówiąc bardzo oględnie dość przestarzała i rzeczywiście dane podawane według WLTP są zdecydowanie bliższe realiom (no może nie licząc tego co podawane jest dla hybryd typu plug-in).
Pierwszą różnicą jest fakt, że w przypadku WLTP producenci muszą homologować każdą wersję, a nie jak w przypadku starszej normy tylko podstawowe wersje silnikowe, które dodatkowo wyposażone były tak, aby spalać jak najmniejsze ilości paliwa. Dzisiaj każda wersja pojazdu musi być homologowana oddzielnie. To stąd biorą się przedziały w danych WLTP, bo lżejsza odmiana (mniej bogata) spala zwykle minimalnie mniej niż ta totalnie doposażona. Poza tym nie tylko wersje silnikowe mają osobne homologacje ale także wszystkie odmiany skrzyń biegów i napędów, do tego kombinowane właśnie z wersjami wyposażeniowymi.
Normy emisji spalin WLTP – bardziej dokładna?
Najnowsze pomiary są też dłuższe niż te kiedyś – zamiast 11 km trasy pokonywane jest (laboratoryjne) 23 km. Procedura ma też dokładnie ustaloną temperaturę – na 23 st. C (w NEDC był to przedział 20-30 st. C). Niezwykle ważne jest, że podniesiono średnią prędkość jazdy z 33 do 47 km/h. Dodajmy, że gdy litrażowano nowe samochody w starym cyklu samochód nie jechał przez około 25 procent czasu testu. W WLTP czas postoju zmniejszył się do 13 procent.
Warto wyjaśnić także czym są poszczególne cykle, bo ich nazwy mogą być nieco mylące (stare nazewnictwo było dużo lepsze pod tym względem). Cykl niski to symulacja jazdy zbliżonej do miejskiej, w której prędkości są relatywnie niewielkie, a samochód sporo stoi (oczywiście nowoczesne pojazdy przy 23 st. C w takiej sytuacji korzystają z systemu start & stop). Cykl średni to jazda w terenie zabudowanym ale bez korków. Cykl wysoki to jazda poza miastem z prędkościami nie wyższymi niż 100 km/h, a bardzo wysoka symulacja jazdy auta po autostradzie.
