ABS

Rozwinięcie skrótu ABS to Anti-Lock Braking System. Współpracuje on z układem hamulcowym i zapobiega blokowaniu się kół w trakcie hamowania. ABS to w dużym uproszeniu zestaw czujników zamontowanych przy kołach przekazujący informacje o prędkości obrotowej poszczególnych kół do sterownika układu.

Za pośrednictwem tych czujników, system otrzymuje informacje przed momentem, w którym koła mogą się zablokować w trakcie hamowania. Aby do tego nie dopuścić ABS inicjuje hamowanie pulsacyjne. Dzieje się to za pośrednictwem pompy układu hamulcowego, która na przemian zwiększa i zmniejsza ciśnienie w układzie. Dzięki temu, system zapobiega wpadnięciu auta w poślizg. W teorii kierowca może zahamować pulsacyjnie sam, jednak ABS zrobi to znacznie szybciej i skuteczniej.

System miał swoją premierę w 1978 roku, czyli dokładnie 40 lat temu. ABS po raz pierwszy jako opcja pojawił się w Mercedesie Klasy S W116. Od października 1992 roku jest dostępny we wszystkich modelach Mercedesa w wyposażeniu standardowym.

Kontrola trakcji

Kontrola trakcji, czyli TC (Traction Control). System znany jest również jako ASR (Acceleration Slip Regulation). Ma zapobiegać zbyt dużemu poślizgowi kół podczas szybkiego przyspieszania. Dzięki niemu można bezpiecznie rozpędzić się bez wpadnięcia w poślizg. System ułatwia też stabilną jazdę po nierównych nawierzchniach oraz, w ograniczonym stopniu, zapobiega wypadnięciu z drogi podczas pokonywania zakrętów.

Jak działa? System monitoruje prędkość obrotową kół. Jeżeli będą kręcić się za szybko, kontrola trakcji ograniczy moment przekazywany na poszczególne koła lub je przyhamuje. Protoplasta tego systemu po raz pierwszy pojawił się w modelach koncernu GM w 1971 roku, a jego nowocześniejsza wersja zadebiutowała w latach 80.

System stabilizacji toru jazdy

Wspominając o ASR, nie można również zapomnieć o nieco nowszym systemie, stabilizacji toru jazdy (inaczej ESP). Rozwinięcie tej nazwy to Electronic Stability Program. Odpowiada on za stabilizowanie toru jazdy. System zadebiutował w Mercedesie S 600 Coupe C140 w 1995 roku jako opcja.

ESP do swojego działania wykorzystuje inne systemy bezpieczeństwa, w tym: ABS, kontrolę trakcji (TC), a także układ wspomagania hamowania. Na system ten składają się mikrokomputery oraz kilka czujników. Te ostatnie kontrolują między innymi: prędkość obrotową każdego koła, kąt skrętu kierownicy, aktualną prędkość auta, przełożenia skrzyni biegów oraz ciśnienie płynu w przewodach układu hamulcowego.

Do czego służy ten system? Ma maksymalnie ograniczyć poślizgi samochodu w niebezpiecznych sytuacjach, gdy omijamy przeszkodę lub gdy za szybko wchodzimy w zakręt. Jak działa? Kiedy czujniki wykryją, że jedno lub kilka kół zaczyna obracać się znacznie szybciej od reszty i auto za chwilę wypadnie z drogi. Przyhamuje odpowiednie koła oraz przekaże większy moment obrotowy na koła przeciwne. Jeżeli auto jest wyposażone w automatyczną skrzynię biegów, może też zmienić przełożenie na niższe, w celu wytracenia prędkości samochodu.

Aktywny tempomat

Tempomat (inaczej Cruise Control) to system, który utrzymuje stała prędkość, inaczej tempo, pojazdu bez ingerencji kierowcy. Pierwowzór tego urządzenia pojawił się już w 1900 roku, ale jego elektroniczna wersja została skonstruowana dopiero w 1968 roku. System ten został opracowany, tak naprawdę, dla wygody, nie dla bezpieczeństwa. Miał jedną funkcję, utrzymywanie stałej prędkości bez konieczności wciskania pedału gazu.

Jak działa tempomat? Kierowca ustala przyciskiem lub przy pomocy przełącznika wybraną prędkości auta. Następnie sterownik tempomatu sczytuje sygnały z czujników przy kołach, które mierzą ich prędkość obrotową. System monitoruje też położenie pedałów: gazu, hamulca, a w niektórych auta też sprzęgła. Kolejny krok, to wysłanie sygnału ze sterownika do przepustnicy. Tak, aby odpowiednio ją uchylić. Reguluje ona stałą ilość powietrza wpuszczanego do silnika, dzięki czemu auto utrzymuje stałą prędkość.

Z czasem, tempomat udoskonalono dodając do niego opcje utrzymywania odległości od poprzedzającego auta. Po raz pierwszy, aktywny tempomat (Active Cruise Control) wprowadziło na rynek Mitsubishi w 1992 roku. System ten może być wyposażony w radar, laser lub kamerę, które monitorują przestrzeń przed autem, sprawdzając jak daleko znajduje się poprzedzający pojazd. Kierowca ustala wybraną odległość jaką chce utrzymywać od tego auta. Kiedy odległość się zmniejsza lub zwiększa, radar, laser lub kamera wysyłają sygnał do sterownika układu, który uruchamia hamulce lub zwiększa moment obrotowy przekazywany na koła. Robi to po to, aby skorygować odległość między autami do nadanej przez kierowcę. Zapobiega to nieumyślnemu wjechaniu w pojazd jadący z przodu.

System zapobiegający kolizjom w mieście

Pierwszy tego typu system oferowany w seryjnym aucie to zastosowany przez Volvo, City Safety. Swoją premierę miał w 2008 roku w SUV-ie XC60. Jak działa? Wykorzystuje laserowy radar, który monitoruje przestrzeń przed i za samochodem w odległości około 10 m w trakcie jazdy. Jeśli wykryje zbyt szybkie zbliżanie się do przeszkody (innego auta, pieszego lub zwierzęcia), a kierowca nie zahamuje. System zrobi to sam, co zminimalizuje skutki kolizji lub pozwoli jej całkowicie uniknąć.